Genellikle uygun olmayan zeminlerde aşırı yüklenmelere maruz kalan sporcularda ortaya çıkan stres fraktürleri; tekrarlayıcı mikrotravmalara bağlı olarak özellikle tibianın posterior- medial korteksinde yerleşim gösterirler. Bu çalışmaya tibianın medial kenarı boyunca bacak ağrısı bulunan 30 sporcu dahil edildi. Tedavi öncesi sporcuların tibialarının sintigrafik ve radyografik değerlendirmeleri yapıldı. Sporculara 4 hafta süreyle, istirahat + buz tedavisi + NSAID + egzersiz tedavisi verildi. Dört haftalık tedavi sonrası değerlendirmede, sintigrafik evrelendirme ve radyografilerde meydana gelen değişiklikler karşılaştırıldı. Sintigrafik lezyonlar “1988 Matin Sınıflandırması” na göre evrelendirilerek, radyografiler periost reaksiyonu ve kallus teşekkülü yönünden tarandı. Stres fraktürlerinin erken dönemde tanısı ve tedavisinin planlanmasına ve komplikasyonların önlenmesine olanak tanımasıyla, sintigrafinin radyografiye göre üstün olduğu sonucuna varıldı (p<0.01). Tedavi sonrası yapılan sintigrafik ve radyografik değerlendirmelerde stres fraktürlerinde anlamlı düzelmeler tespit edildi (p<0.05).

Stress fractures, which are frequently seen in sportsmen exposed to overuse injury due to exercising on unavaliable surfaces, are located particularly on the posteriomedial border of tibia due to repetitive microtraumas. Thirty sportsmen with leg pain along the medial tibial border were included in this study. Before therapy, the tibias of sportsmen were evaluated using radiographies and scintigraphies. A-four-week therapy programme, consisting of rest + ice + nonsteroid antiinflamatuary drugs + exercise therapy, was applied to all cases. For evaluation after a four-week therapy, scintigraphic staging and changes seen on radiographs were compared. Scintigraphic lesions were classified according to “ 1988 Matin Classification “ and radiographs were reviewed in terms of periosteal reaction and callus formation. It was concluded that scintigraphy was superior to radiographic examination in early diagnosis of stress fractures; so in planning of the therapy and prevention of the complications. After therapy, significant improvements were detected in stress fractures in scintigraphic and radiographic evaluations.