Posttravmatik siringomiyeli (PTS) spinal kord yaralanmasının (SKY) nadir görülen komplikasyonlarındandır. PTS genellikle ağrı ve asendan dissosiye duyu kayıpları ile başlar. Olguların tamamına yakınında görülen bu bulgular dışında motor güçsüzlük artışı, derin tendon refleksleri kaybı, spastisite değişiklikleri, hipertansiyon, hiperhidrozis, Horner Sendromu, nöropatik eklem, hiporefleks mesane, ve bulber tutulum saptanabilir.

PTS spinal kord yaralanması olan kişinin özürlülük derecesini sekonder olarak arttırabilir. Burada torakal 1-2 vertebra seviyeli inkomplet paraplejik bir kişide yaralanmadan yaklaşık 3.5 yıl sonra gelişen ve 10-12 ayda ağır fonksiyonel kayıplara yolaçan PTS olgusu sunulmaktadır. SKY sonrasında ilk rehabilitasyon programı bitiminde ve bir yıl öncesine kadar fonksiyonel yönden günlük yaşam aktivitelerinde bağımsız, tek bastonla bağımsız uzun mesafe yürür ve merdiven iner çıkar durumda olan olgunun kliniğimize başvurduğunda tekerlekli iskemle seviyesinde tama yakın bağımlı ve ellerinde beceriksizlik olduğu görüldü. İnterosseal atrofi, yoğun spastisite ve SKY seviyesi üzerinde hiperhidroz saptandı. Dramatik ve hızlı ilerleyen motor kayıba rağmen PTS'nin en sık rastladığımız ağrı ve duyusal kayıp bulguları yoktu. Magnetik rezonans görüntülemede C2-C7 seviyeleri arasında siringomiyeli belirlendi. Operasyon endikasyonu konulan olgu nöroşirürji kliniğine nakledildi. Bu olguda ileri derecede kas gücü kaybı, özürlülük artışı ve hatta C2 segmentine kadar uzanan kaviteyle siringobulbi tehlikesiyle birlikte ağrı ve duyu kayıplarının olmayışı genel ve literatür bilgilerimizden farklılık göstermektedir. Burada dikkati çekilen spinal kord yaralanmalı kişilerin izleminde PTS'nin herzaman gözönünde bulundurulmasıdır. PTS'nin erken tanı ve tedavisi özürlülüğün artmasına engel olacaktır.

Posttraumatic syringomyelia (PTS) is an uncommon late but a devastating complication of spinal cord injury (SCI). The clinical presentation often begins with pain and ascending type of sensory loss. Motor weakness is usually associated with concurrent sensory loss. Other symptoms include changes of spasticity, hyperhidrosis, orthostatic hypotension, Horner's syndrome, neurogenic arthropathy, and hyporeflexic urinary bladder. PTS might be a major cause of secondary disability in the SCI population. This case report presents the clinical history and findings, functional evaluation and the laboratory results of an individual with SCI who have had developed PTS 3.5 years after the injury. On admission to our clinic, the patient was found to be bound in wheelchair and dependent in all activities of daily living although he was fully independent and a community ambulator prior to the start of PTS related symptoms. In addition to the motor weakness, he had interosseal atrophy, increased spasticity and hyperhidrosis above the level of the cord injury. He did not have pain and sensory loss. Syringomyelia through the second and the seventh cervical segments of the spinal cord was diagnosed on MRI scan and the patient was transferred to the neurosurgery clinic. In this patient, the type of clinical presentation lacking the most common signs of PTS such as pain and sensory loss but resulting with a dramatic motor weakness and disability should receive a special attention as being a very rare situation reported in the literature. We would like to emphasize the need for an increased awareness and high index of suspicion of PTS during the life time follow-up of people with SCI. Early diagnosis and treatment of PTS will avoid further disability.