Amaç: Çalışmanın amacı, lateral epikondilit (LE) tedavisinde kullanılan ekstrakorporeal şok dalgası tedavisinin [extracorporeal shock wave therapy (ESWT)] etkinliğini ortaya koymak ve ağrı süresinin tedavinin başarısına etkisi olup olmadığını belirlemektir. Gereç ve Yöntemler: Çalışmaya LE tanısı ile ESWT ile tedavisi alan 47 hasta dâhil edildi. Hastalar semptomları 3 aydan daha kısa olanlar akut LE grubu (n=12), 3-6 ay arası olanlar subakut LE grubu (n=20) ve 6 aydan daha fazla olanlar kronik LE (n=15) olarak ayrıldı. Sonuç ölçütleri, ağrı için maksimum ve dinlenme vizüel analog skala (VAS), kavrama gücü için kavrama dinamometresi ve kolun işlevselliği için hasta derecelendirmeli tenisçi dirseği değerlendirmesi [patient-rated tennis elbow evaluation (PRTEE)] idi. Tüm hastalar tedavi öncesi, tedavi sonrası ve tedaviden 1 ay sonra değerlendirildi. Bulgular: Tedavi sonrası VAS maksimum, VAS dinlenme ve el kavrama gücü değerlerinde önemli gelişmeler elde edildi ve bu gelişmeler takip değerlendirmelerinde de devam etti. Ek olarak PRTEE değerleri tedaviden sonra önemli ölçüde azaldı. Tedavi sonrası ve takip değerlendirmeleri arasında PRTEE değerlerinde anlamlı bir artış olmasına rağmen takip değerleri tedavi öncesi ile karşılaştırıldığında hâlâ istatistiksel olarak üstündü. Hastalar ağrı süresine göre gruplandırıldığında, VAS, kavrama gücü ve PRTEE puanlarındaki değişikliklerde istatistiksel olarak anlamlı bir fark saptanmadı. Sonuç: ESWT, LE tedavisinde etkili bir tedavi yöntemidir. LE’nin akut, subakut ve kronik evrelerinde de etkili bir tedavi yöntemidir ve bu dönemler arasında istatistiksel olarak fark yoktur.

Objective: The aim of this study was to demonstrate the effectiveness of extracorporeal shock wave therapy (ESWT) used in the treatment of lateral epicondylitis (LE) and to determine whether the time since onset of pain has an impact on outcome. Material and Methods: The study included 47 patients who were diagnosed with LE and treated with ESWT. The patients were separated as those who had symptoms for <3 months as the acute LE group (n=12), those who had symptoms for 3-6 months as the subacute LE group (n=20) and those who had symptoms for >6 months as the chronic LE group (n=15). The outcome measures were the maximum and rest visual analog scale (VAS) for pain, grip dynamometer for grip strength and patient-rated tennis elbow evaluation (PRTEE) for functionality of the arm. All patients were evaluated pre-treatment, post-treatment and at 1 month after treatment. Results: Significant improvements were obtained in VAS maximum, VAS rest and hand grip strength values after treatment and these improvements continued in the follow-up evaluations. In addition PRTEE values were significantly decreased after treatment. Although there was a significant increase in the PRTEE values between the post-treatment and follow-up evaluations, follow-up values was still statistically superior compared to pre-treatment. When patients were grouped according to pain duration, no statistically significant difference was determined in the changes in VAS scores, grip strength and PRTEE scores. Conclusion: ESWT is an effective treatment modality in the treatment of LE. It is also an effective treatment method in acute, subacute and chronic stages of LE, and there is no statistically difference between these periods.