Materyal ve Metod: Çalışmaya 2000-2007 yılları arasında hastanemizde yatarak tedavi görmüş ve hastaneden çıkmış olan ve Ankara'da ikamet eden 106 hasta dahil edildi. Evlerinde ziyaret edilen hastalara karşılaştıkları çevresel sorunlar, toplumsal entegrasyon düzeyleri, ev ve çevre koşullarını değerlendirmek için hazırlanan anket uygulandı.

Bulgular: Hastaların yaş ortalaması 48.75±12.14 yıl, inme sonrası geçen süre ortalaması 48.75±23.55 ay, hastaneden çıkış sonrası geçen süre ise ortalama 41.75±18.39 ay olarak saptandı. Hastarın hastaneden çıkış sonrasında %26.4'ünün ev dışına hiç çıkmadığı, %64.1'inin sinema, restoran ve spor gibi boş zaman aktivitelerine hiç katılmadığı ve %62.2'sinin alışverişe hiç çıkmadığı tespit edildi. Hastaların %21.8 her zaman ulaşım problemi yaşarken %30.8'i yapay çevre, %34.6'sı doğal çevre ile %25.6'sı diğer sosyal çevresel engeller ile ilgili her zaman sorun yaşadıklarını ifade ettiler.

Tartışma: Hastalar hastaneden çıktıktan sonra uzun süre (ortalama 40 ay) geçmiş olmasına rağmen yaklaşık dörtte biri hiç evden dışarıya çıkmamış idi. Hastalar genellikle karşılaştıkları çevresel engeller ve ev dışında sıklıkla bir başkasının yardımına ihtiyaç duymaları nedeni ile zorunlu haller dışında evden çıkmamakta, sosyal aktivitelere katılım için evden çıkmayı tercih etmemektedirler. Rehabilitasyon programı sonrası toplumsal entegrasyon düzeyinin saptanması ve buna etki eden sosyal çevredeki faktörlerin belirlenmesi amacıyla ülkemizde yapılacak daha geniş kapsamlı çalışmalara ihtiyaç vardır.

Materials and Methods: 106 stroke patients who had rehabilitation program in our hospital between 2000-2007 were included in our study. All patients were living in Ankara. All patients were visited at home and applied a questionnaire to investigate environmental barriers, community integration, house and environment conditions.

Results: Patients' mean age were 48.75±12.14 years, mean duration after stroke were 48.75±23.55 months and mean duration after discharge were 41.75±18.39 months. 26.4 % of patients have never gone outsite from home, 64.1% of patients have never gone to cinema, restaurant and sportive activities and 62.2 % of patients have never gone to shopping. 21.8 % of patients have always transportation problems, 30.8 % of patients have always problems with artificial environment, 34.6 % of patients have always problems with natural environment and 25.6 % of patients have always problems with other social environmental problems.

Conclusion: Although approximately 40 months passed after discharge, ¼ of patients have never gone outside from home. Patients haven't left home except bound conditions, and haven't participated social activities because of environmental barriers and requirement of other ones help. More comprehensive clinical trials are needed to investigate community integration after rehabilitation program and the factors effecting this in our country.