Yöntemler: Fizik tedavi programı alacak hastalardan çalışma için gönüllü olanlarının demografik verileri kaydedildi Hastalar tedavi öncesi(TÖ), 10. seans sonunda(10S) ve 15. seans sonunda(15S) değerlendirildi.Değerlendirme parametreleri: ağrı şiddeti (0-hiç ağrı yok, 10-çok şiddetli ağrı), hastanın kendini global değerlendirmesi ve hekimin hastayı global değerlendirmesi(0-en iyi durum, 10-en kötü durum) Görsel Analog Skala (GAS) ile, Beck Depresyon Envanteri(BDE), Durumluk-Sürekli Kaygı Ölçeği (STAI), Nothingam Sağlık Profilini (NSP) idi.

Bulgular: Yaş ortalaması 44.6±12.3 yıl olan, elli üç hasta (30 kadın, 23 erkek) değerlendirildi. Hastaların semptom süresi ortalama 22,5±33,0 aydı.Hastaların 17'sinde (%32,1) boyun, 3'ünde (%5,7) omuz, 24'ünde (%45,3) bel, 9'unda (%17) diz ağrısı şikayeti vardı.GAS istirahat ve hareket değerleri için TÖ'ne göre hem 10S, hem de 15S'da anlamlı iyileşme saptandı, 10S ve 15S arası fark da anlamlıydı.Hastanın kendini global değerlendirmesi ve doktorun hastayı global değerlendirmesinde TÖ'ne göre 10S'de ve 15S'de anlamlı iyileşme olduğu ve 10S ile 15S arasında anlamlı fark olduğu saptandı.Depresyon düzeyi için 10S ile 15S arasında anlamlı fark yoktu.STAI durumluk ve sürekli kaygı ölçeğinde değerlendirme günleri arasında anlamlı farklılık yoktu.NSP ağrı, fiziksel aktivite ve yorgunluk alt skorları için 10S ile 15S arasında anlamlı iyileşme saptandı.

Sonuçlar: Fizik tedavi seans sayısının 10'dan 15'e artırılması, ağrı şiddeti, hastanın kendini ve doktorun hastayı global değerlendirmesi, yaşam kalitesi alt parametrelerinde anlamlı iyileşme ile sonuçlanırken, depresyon ve anksiyete düzeylerinde anlamlı iyileşmeye neden olmamıştır.

Methods: Demographic data of volunteer patients who would have physical therapy programme were noted.Patients were evaluated before treatment, after 10 sessions, and after 15 sessions.Evaluation parameters were the Level of pain (0-no-pain, 10-severe-pain), patients' own-global-evaluation and physician's global-evaluation (0-the best condition, 10-the worst condition) with Visual-Analog-Scale(VAS); Beck-Depression-Inventory(BDI); State-Trait-Anxiety-Inventory(STAI); Nothingam-Health-Profile(NHP).

Results: Fifty three patients (30-female, 23-male) with the mean age of 44.6±12.3 years were evaluated.The mean symptom duration was 22.5±33.0 months. Seventeen (32.1%) patients had neck,3(5.7%) had shoulder,24(45.3%) had lumbar,9 (17%) had knee-pain.There were significant improvements for rest and activity VAS both at 10th-session and 15th-session compared to before-teatment, and the difference between 10 and 15 sessions was significant too.There were significant improvements for Patient's own global-evaluation, and Physician's global-evaluation score at 10th-session and 15th-session compared to before-treatment, and significant difference was detected between 10 and 15 sessions.There was no significant difference for BDI between 10 and 15 sessions.There was no difference for STAI-state-and trait scale among evaluation dates. Significant improvements were detected between 10 and 15 sessions for NHP pain, physical-activity, and fatigue-subscores.

Conclusion: Increasing the number of physical therapy sessions from 10 to 15 resulted in significant improvement in severity of pain, patient's own-global-evaluation, physician's global-evaluation, and subscores of quality-of-life parameters, while it did not cause significant improvement on levels of depression, and anxiety.