Amaç: İlk kez rehabilitasyon programı alan subakut ve kronik inmeli hastalarda denge gelişimini değerlendirmek amaçlandı. Gereç ve Yöntemler: Bu prospektif çalışmada, rehabilitasyon kliniğinde yatarak tedavi gören, ilk kez rehabilitasyon programı alan 25 hemiplejik hasta değerlendirildi. Hastaların demografik verileri (yaş, cinsiyet, inme sonrası süre, etkilenen ekstremite tarafı, inmenin etiyolojik faktörleri, komorbiditeler) kaydedildi. Hastalara konvansiyonel rehabilitasyon programı (nörofizyolojik egzersizler, eklem hareket açıklığı egzersizleri, denge ve koordinasyon egzersizleri, postür egzersizleri, yürüme egzersizleri, germe egzersizleri ve gevşeme egzersizleri) uygulandı. Hastalar Brunnstrom İyileşme Evresi (BİE), Gövde Kontrol Testi (GKT), Berg Denge Skalası (BDS) ve Barthel İndeksi (Bİ) ile değerlendirildi. Bulgular: Çalışmaya ortanca yaşı 66 (54,5-76,5) olan 8 (%32) kadın ve 17 (%68) erkek hasta dâhil edildi. Kontrol BDS, Bİ, GKT, BİE el, üst ekstremite ve alt ekstremitenin ortanca puanları ilk değerlendirme puanlarından daha yüksekti (tümü p<0,01). BDS farkı ile Bİ farkı, GKT farkı ve BİE alt ekstremite farkı arasında pozitif yönde anlamlı bir korelasyon saptandı (sırasıyla rs=0,578, p=0,002; rs=0,426, p=0,034, rs=0,622, p=0,001). Sonuç: Sonuç olarak, inme sonrası erken dönemde rehabilitasyon programına başlanması, denge değerlendirme verilerinin başlangıç değerlerine göre iyileşme göstermesine rağmen BDS sınıflamasına göre denge bozukluğu hâlâ devam etmektedir. Bu yüzden hastaların dengesi derinlemesine değerlendirilmeli ve rehabilitasyon programına denge eğitimi dâhil edilmelidir.

Objective: To evaluate the balance improvement in subacute and chronic stroke patients who received rehabilitation program for the first time. Material and Methods: This prospective study evaluated twenty-five hemiplegic patients who received a rehabilitation program for the first time in an inpatient rehabilitation clinic. Patients’ demographic datas (age, gender, post-stroke duration, affected extremity side, etiologic factors of stroke, comorbidities) were recorded. A conventional rehabilitation program (neurophysiological exercises, joint range of motion exercises, balance and coordination exercises, posture exercises, walking exercises, stretching exercises and relaxation exercises) was applied to the patients. The patients were evaluated with the Brunnstrom Recovery Stage (BRS), the Trunk Control Test (TCT), the Berg Balance Scale (BBS), and the Barthel Index (BI). Results: The study included 8 (32%) female and 17 (68%) male patients with a median age of 66 (54.5-76.5) years. The median scores of the control BBS, BI, TCT, BRS of the hand, upper extremity and lower extremity were higher than the initial evaluation scores (all p<0.01). A positive significant correlation was detected between BBS difference and BI difference, TCT difference and BRS lower extremity difference (rs=0.578, p=0.002; rs=0.426, p=0.034, rs=0.622, p=0.001, respectively). Conclusion: As a result, although the initiation of the rehabilitation program in the early poststroke period showed improvement according to the initial values of the balance assessment data, balance disorder still continues according to the BBS classification. Therefore, the balance of the patients should be evaluated in depth, and balance education should be included in the rehabilitation program.