Amaç: Bu çalışmanın amacı, ekstrakorporeal manyetik innervasyon [extracorporeal magnetic innervation (EXMI)] tedavisinin stres inkontinans ve inme sonrası üriner inkontinans üzerindeki etkilerini karşılaştırmaktır. Gereç ve Yöntemler: Bir yıl süreyle (Ocak 2018-Ocak 2019) EXMI tedavisi alan 19 stres inkontinans ve 10 inme sonrası inkontinansı olan kadın hastanın, kayıtları geriye dönük olarak incelendi. EXMI tedavisi her hastaya 12 seans (haftada 2 kez, 6 hafta) olarak uygulandı. Hastalar tedaviden önce ve sonra genel inkontinans şiddeti için vizüel analog skala (VAS), idrar semptomları için 10 puanlık bir analog skala (noktüri, dizüri, öksürük, hapşırma, gülme ve yürüme ile inkontinans) ve hastaların yaşam kalitesini değerlendirmek için Ürogenital Distres Envanteri [Urogenital Distress Inventory (UDI-6)] ve İnkontinans Etki Anketi [Incontinence Impact Questionnaire (IIQ-7)] uygulandı. Bulgular: Başlangıç VAS, UDI-6, IIQ-7 ve idrar semptom şiddeti skorları (noktüri, dizüri, öksürme ile inkontinans, hapşırma, gülme ve yürüme) gruplar arasında anlamlı farklılık göstermedi (p>0,05). Her iki grupta tedavi öncesi ve sonrası karşılaştırmalarda; VAS, UDI-6, IIQ-7, öksürme, hapşırma, gülme ve yürüme ile inkontinans skorlarında anlamlı düşüşler görüldü (p<0,05) ancak noktüri ve dizüri semptomlarındaki değişiklikler anlamlı değildi. Gruplar arası karşılaştırmada stres inkontinans grubundaki VAS, IIQ-7 ve UDI-6 değişikliklerinde PSUI grubuna göre anlamlı bir fark olduğunu ortaya koydu (sırasıyla p=0,021, p=0,008, p=0,003, p=0,008). Sonuç: EXMI, stres inkontinas üzerindeki etkisi kadar büyük olmasa da inme sonrası üriner inkontinansta tedavisinde etkili bir yöntemdir. Bildiğimiz kadarıyla bu EXMI işleminin, inme sonrası üriner inkontinans üzerindeki etkilerini inceleyen ilk çalışmadır. Çalışma sonuçları, SI tedavisindeki kadar olmasa da, EXMI'nin PSUI tedavisinde etkili bir tedavi yöntemi olduğunu göstermektedir.

Objective: The aim of this study was to compare the effects of extracorporeal magnetic innervation (EXMI) treatment on stress incontinence (SI) and post-stroke urinary incontinence (PSUI). Material and Methods: A retrospective examination was made of the records of 19 female patients with SI and 10 female patients with PSUI who received EXMI treatment for a period of 1 year (January 2018-January 2019). EXMI treatment was applied to each patient for 12 sessions (twice a week, 6 weeks). Patients were assessed with a visual analog scale (VAS) for general incontinence severity, a 10-point analog scale for urinary symptoms (nocturia, dysuria, incontinence with coughing, sneezing, laughing and walking), the Urogenital Distress Inventory (UDI-6) and the Incontinence Impact Questionnaire (IIQ-7) to assess quality of life of the patients before and after treatment. Results: Baseline VAS, UDI-6, IIQ-7 and urinary symptom severity scores (nocturia, dysuria, incontinence with coughing, sneezing, laughing and walking) were not significantly different between the groups (p>0.05). In the pre and post-treatment comparisons within both groups, there were observed to be significant decreases in the VAS, UDI-6, IIQ-7, incontinence with coughing, sneezing, laughing and walking scores (p<0.05), and no significant changes in nocturia and dysuria symptoms. The comparison between groups revealed a significant difference in the changes in VAS, IIQ-7 and UDI-6 in the SI group compared to the PSUI group (p=0.021, p=0.008, p=0.003, p=0.008, respectively). Conclusion: EXMI is an effective treatment method in PSUI treatment, although the effect is not as great as on SI. To the best of our knowledge, this is the first study to have examined the effects of EXMI treatment on PSUI. The study results show that EXMI is a effective treatment method in PSUI treatment, although not to the same extent as in SI treatment.