ORIJINAL ARAŞTIRMA
Diz Osteoartri/nin Progresyonunda Göz Ardı Edilen Bir Risk Faktörü
An Underrecognized Risk Factor for the Progression of Knee Osteoarthritis
Received Date : 26 Jun 2016
Accepted Date : 30 Jun 2016
Özlem TAŞOĞLUa, İrfan TAŞOĞLUb
aClinic of Physical Medicine and Rehabilitation, Ankara Physical Medicine and Rehabilitation Training and Research Hospital,
b,Clinic of Cardiovascular Surgery, Türkiye Yüksek İhtisas Hospital, Ankara
Makale Dili: EN
J PMR Sci 2016;19(3):160-6
ÖZET
Amaç: Bu çalışmanın amacı, diz osteoartritinin (OA) progresyonunda, düzenli olarak gerçekleştirilen maksimal diz fleksiyonunun etkisini araştırmaktır. Gereç ve Yöntemler: Bu çalışmaya diz OA olan 104 hasta dahil edilmiştir. Hastaların demografik ve klinik özellikleri, düzenli olarak 5 vakit namaz kıldıkları süre (yıl) (sıklıkla ve düzenli olarak gerçekleştirilen, dizleri maksimal fleksiyona zorlayan bir aktivite olarak seçilmiştir), vizüel analog skala (VAS) ve Western Ontario & Mc Master Üniversiteleri Osteoartrit İndeksi (WOMAC) skorları ile ultrasonografik distal femoral kartilaj (UDFK) ve Kellgren Lawrence (KL) evreleri kaydedilmiştir. Hastalar ayrıca KL evresi 1-2- 3 (hafif-orta diz OA) ve KL evresi 4 (ileri diz OA) olanlar olmak üzere iki gruba ayrılmıştır. Bulgular: İleri diz OA grubunda; ortalama yaş (p=0,003), beden kitle indeksi (BKİ) ≥30 olan hasta yüzdesi (p=0,03), ≥40 yıldır düzenli olarak namaz kılan hasta yüzdesi (p<0,001), ortalama düzenli 5 vakit namaz kılma süresi (p=0.001) ve UDFK evresi 3 olan hastaların yüzdesi (p=0,001) istatistiksel anlamlı olarak daha yüksekti. Tek değişkenli analizde; yaş (p<0,005), BKİ≥30 (p=0,04) ve ≥40 yıl düzenli namaz (p<0,001) ileri diz OA ile ilişkili bulundu. Çoklu lojistik regresyon analizinde, BKİ ≥30 (p=0,03) ve ≥40 yıl düzenli namaz (p=0,03) ileri diz OA için bağımsız prediktör olarak tespit edildi. Sonuç: Bu çalışmanın sonuçları; düzenli maksimal diz fleksiyonunun, diz OA’nın progresyonunda bağımsız bir risk faktörü olduğunu göstermiştir. Hafif/orta diz OA olan hastalara namaz kılıyorlarsa, oturarak kılmaları önerilebilir.
Anahtar Kelimeler: Maksimal diz fleksiyonu; bağımsız değişken; gonartroz; Kellgren-Lawrence evrelemesi; ultrasonografik distal femoral kartilaj evrelemesi
ABSTRACT
Objective: The aim of the present study is to demonstrate the effect of regularly performed maximal flexion in knee osteoarthritis (OA) progression. Material and Methods: One hundred four patients with knee OA were included in this study. Demographic and clinical characteristics, duration of regular 5 time prayer (years) (selected as a frequently performed regular activity, forcing knees to maximal flexion) visual analogue scale (VAS) scores, Western Ontario & Mc Master Universities Osteoarthritis Index (WOMAC) scores, ultrasonographic grading of distal femoral cartilage and Kellgren-Lawrence (KL) grading were recorded. Patients were divided into two groups as patients with KL grade 1-2-3 (mild to moderate) and KL grade 4 (severe) knee OA. Results: Mean age (p=0.003), percentage of patients with a body mass index (BMI)≥30 (p=0.03), percentage of patients who perform 5 time prayer regularly ≥40 years (p<0.001), mean duration of regular 5 time prayer (p=0.001) and percentage of patients who had a cartilage degeneration score of 3 on ultrasonography (p=0.001) were significantly higher in severe knee OA. In univariate analysis, age (p<0.005), BMI ≥30 (p=0.04) and regular 5 time prayer ≥40 years (p<0.001) were significantly associated with severe knee OA. In multiple logistic regression analysis, BMI ≥30 (p=0.03) and regular 5 time prayer ≥40 years (p=0.03) emerged as independent predictors of severe knee OA. Conclusion: The results of the present study identified regular maximal knee flexion as a risk factor for knee OA progression. Patients with mild/moderate knee OA who perform 5 time prayer regularly should be recommended to pray in sitting position.
Keywords: Maximal knee flexion; independent predictor; gonarthrosis; Kellgren-Lawrence grading; ultrasonographic grading of distal femoral cartilage