Hastalar ve Yöntem: Kliniğimizde Ocak 2000 ile Aralık 2002 tarihleri arasında deplase ayak bileği kırığı tanısı ile opere edilip yeterli takibi yapılabilen 43 hasta değerlendirmeye alındı. Olguların 25'i erkek (yaş ortalaması 32,2), 18'i ise kadındı (yaş ortalaması 42,7). Lauge- Hansen sınıflandırmasına göre kırıkların 20'si supinasyon- dış rotasyon, 10'u pronasyon-dış rotasyon, 7'si pronasyon-abduksiyon, 6'sı ise supinasyon-adduksiyon kırığıydı. Hastaların 26 sında bimalleoler, 5'inde lateral malleol, 7'sinde medial malleol, 5'inde ise trimalleoler kırık vardı. Ortalama takip süresi 53 ay bulundu.

Bulgular: Kırıkların tümünde kaynama elde edildi. Sonuçlar American Orthopaedic Foot and Ankle Society tarafından ayak bileği yaralanmaları için önerilen fonksiyonel değerlendirme kriterlerine (AOFAS) göre değerlendirildi. Kırık tiplerine göre AOFAS skorları supinasyon-dış rotasyon tipinde ortalama 88,2 (100- 68), pronasyon-dış rotasyon tipi kırıklarda ortalama 69,8 (90-55), pronasyon-abduksiyon tipi kırıklarda 79,5 (97-60), supinasyon-adduksiyon tipi kırıklarda ise 81,1 (97-58) olarak bulundu. Kırık oluştuktan sonra geç dönemde ameliyat edilen vakalarda, yüksek enerjili travma ile oluşan kırıklarda ve yaşlılarda AOFAS skorlarının daha düşük olduğu görüldü. Düşük skorlar elde edilen vakalar geç ameliyat edilen ve ayak bileği kırıklı çıkığı olan hastalar ile pronasyon-dış rotasyon tipi kırığı olan hastalardı.

Sonuçlar: Ayak bileği kırıkları eklemi ilgilendiren kırıklar olduğundan artiküler yüzeylerin erken ve stabil tespiti prognoz açısından çok önemlidir. Kırık oluş anından operasyon zamanına kadar geçen süre sonuçlar üzerinde olumsuz etkilidir. İnstabil ve deplase ayak bileği kırığı olan olgularda iyi bir fonksiyonel sonuç elde edilmesi için mümkün olan en kısa zamanda stabil cerrahi tespitin gerekli olduğunu düşünüyoruz.

Patients and Method: 43 patients with displaced ankle fractures that were treated operatively between January 2000 and December 2002 and with long term follow up were analyzed. 25 out of 43 cases were male (mean age: 32.2) and 18 were female (mean age: 42.7). Of all the fractures there were 20 supination-external rotation, 10 pronation-external rotation, 7 pronation-abduction and 6 supination-adduction cases according to Lauge-Hansen classification. There were 26 bimalleolar, 5 lateral malleolus, 7 medial malleolus and 5 trimalleolar fractures. The mean follow up duration was 53 months.

Findings: Union was obtained in all the fractures. The results were evaluated according to the criteria proposed by American Orthopaedic Foot and Ankle Society for ankle injuries (AOFAS). The average AOFAS scores were 88.2(100-68) for supination-external rotation fractures, 69.8 (90-55) for pronation-external rotation fractures, 79.5(97-60) for pronation-abduction fractures and 81.1(97-58) for supination-adduction fractures. AOFAS scores were found to be low in late term operations and in fractures due to high energy trauma and in aged patients. Patients with fracture-dislocations and pronation-external rotation fractures also revealed low scores.

Results: Early and stable fixation of articular surfaces has prognostic importance. Prolonged time interval between trauma and operation has a negative effect on the outcome. In order to reach successful functional outcome, we think cases with instable and displaced ankle fractures should be fixated operatively as soon as possible.