Amaç: Bu çalışma, akSpA hastalarında sakroiliyak grafi (antero-posterior pelvis grafisi) değerlendirilmesini sırasında karşılaşılan tuzakları sunmayı amaçlamaktadır. Gereç ve Yöntemler: Çalışmaya akSpA kohortumuzdaki 758 hastaya ait, elektronik görüntü sistemindeki 1.123 sakroiliyak grafi dâhil edildi. Bu grafiler ilk olarak hasta verilerine göre kör romatolog tarafından değerlendirilerek, mekanik sakroiliyak eklem hastalığı (n=318), yanlış radyografik tekniğe sahip (n=75) ve enfektif eklem hastalığı/fraktür (n=12) olanlar dışlandı. Bunun sonucunda kalan 430 hastaya ait 718 pelvis grafisi artefaktlar yönünden iki romatolog tarafından birlikte değerlendirildi. Artefakt olan grafiler dışlandıktan sonra kalan 300 pelvis grafisi Modifiye New York Kriterlerine göre evrelendirildi. Çalışmanın sonuçları tanımlayıcı istatistik verileri ile sunuldu. Ayrıca, sağ-sol sakroiliyak evre karşılaştırılmasında ki-kare testi kullanıldı. Bulgular: 430 akSpA hastasının ortalama yaşı 44,3±10,2 yıl olup 200 (%46,5) hasta ankilozan spondilit, 230 (%53,5) hasta radyografik olmayan akSpA olarak sınırlandırıldı. 718 pelvis grafisinden 258’inde (%35,9) görüntü artefaktı, 117’sinde (%16,2) bağırsak süperpozisyon artefaktı ve 43’ünde (%5,9) yumuşak doku kalsifikasyonu tespit edildi. Sol sakroiliyak eklemde Evre 0 olan pelvis grafisi sayısı sağa göre istatistiksel olarak daha fazla iken (sol vs sağ; %33 vs %30,3; p=0,042), sağda Evre 1 olan pelvis grafisi sayısı sağa göre daha fazlaydı (sol vs sağ; %21,0 vs %26,0; p=0,038). Sonuç: Bu çalışma, sakroiliyak radyografileri değerlendirirken karşılaşılan en yaygın tuzakların, çeşitli etiyolojilerden kaynaklanan görüntü artefaktları ve bağırsak süperpozisyon artefaktları olduğunu göstermektedir. Bu doğrultuda pelvik grafinin değerlendirilmesi sırasında, klinik ve/veya radyolojik yanlış/aşırı tanıdan kaçınmak için okuyucuların komorbiditeleri, radyolojik tekniği, sakroiliyak eklem anatomisini, taklitçileri ve artefaktların bilinmesi önem arz etmektedir.

Objective: This study aims to examine sacroiliac joint (SIJ) graphs (pelvic X-ray) of patients in axSpA cohort, and to present the common pitfalls as single center experience. Material and Methods: In this study, 1,123 SIJ graphs of 758 patients with axSpA from our cohort were obtained from the imaging database. Firstly, the X-ray images were evaluated by a blinded rheumatologist, and the images, which have mechanical SIJ disease (n=318), wrong radiographic technic (n=75) and infective joint disease/fractures (n=12) were excluded. Secondly, 718 pelvic X-ray/430 patients were investigated in terms of artifacts by two rheumatologists. The final 300 X-rays were graded according to the Modified New York criteria. The results of the study were presented by descriptive statistics, and chi-square test was used to compare the grades of right and left SIJ. Results: Totally, 430 axSpA patients; the mean age was 44.3±10.2 years, and 200 (46.5%) patients were classified as ankylosing spondylitis, and 230 (53.5%) as non-radiographic axSpA. Of the 718 radiographs, 258 (35.9%) had image artifacts, 117 (16.2%) had bowel superimposition artifact, and 43 (5.9%) had soft tissue calcification. The number of radiographs with Grade 0 on the left side (33% vs. 30.3%; p=0.042), and Grade 1 on the right side (21.0% vs. 26.0%; p=0.038) was significantly higher than that observed on the contralateral side. Conclusion: The study indicated that the most prevalent pitfalls encountered when assessing sacroiliac radiographs are image artifacts resulting from diverse etiologies and bowel superposition artifacts. The study suggested that during the evaluation of pelvic X-ray, to avoid clinical and/or radiological mis/over diagnose, the readers should know comorbidities, radiological technique, anatomy of SIJ, mimics, and artifacts.